Στις μέρες μας ζούμε κάτι παράδοξο: ενώ παρακολουθούμε φανατικά ιστορικά σήριαλ στις πλατφόρμες και την τηλεόραση, φράσεις και σπαράγματα της Ιστορίας επανέρχονται στην «τωρινή» μας ζωή, το δημόσιο διάλογο, τις ειδήσεις, αλλά δεν ξέρουμε τι σημαίνουν. Αλήθεια, αυτή η περιβόητη φράση «η Ιστορία επαναλαμβάνεται» ισχύει; Γιατί στο σχολείο επιμένουν ότι η Ιστορία είναι το πιο σημαντικό μάθημα; Την ίδια στιγμή δυσκολευόμαστε να αφηγηθούμε την ίδια μας τη ζωή. Να πούμε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.  Μήπως, τελικά, όλα αυτά έχουν σχέση μεταξύ τους;

Μήπως η Ιστορία μπορεί να είναι συναρπαστική και για το θέατρο; Μήπως υπάρχει άλλος τρόπος να αφηγηθούμε την Ιστορία; Μήπως, τελικά, το θέατρο είναι ο ιδανικός χώρος για να πούμε… μια Ιστορία;

Με αφορμή - και σε διαρκή διάλογο - με το εμβληματικό ιστορικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρή Τα γενέθλια και την πάνω σε αυτό, ομώνυμη, φετινή παράσταση για παιδικό κοινό του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία των Δέσποινας Αναστάσογλου – Δημήτρη Αγαρτζίδη, στο εργαστήριό μας  η ομάδα των εφήβων που θα το επιλέξουν, θα μυηθούν σε βασικές έννοιες και λειτουργίες του θεάτρου και της ομάδας (θεατρικό παιχνίδι, αυτοσχεδιασμός, χορικότητα, ομαδική αφήγηση), μέσα από το επινοημένο θέατρο (devised theatre) και με κέντρο έρευνας όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της επταετίας, από τις 21 Απριλίου 1967 (οπότε και η μυθιστορηματική Άννα δεν γιόρτασε τα γενέθλιά της) έως τις 23 Ιουλίου 1974, θα φτιάξουν τελικά μια δική τους παράσταση, μια δική τους, προσωπική αφήγηση όλων αυτών των γεγονότων.

Στην πολύμηνη διάρκεια του σεμιναρίου, οι διδακτικές τεχνικές όπως οι αγώνες λόγου (debate), η δραματοποίηση, οι προσομοιώσεις, οι αναλογίες - ερωτήματα του «what if history», θα ενωθούν με τις τεχνικές του θεάτρου της τεκμηρίωσης (documentary theatre), δημιουργώντας, τελικά, επί σκηνής μια παράσταση που θα περιλαμβάνει όλα τα υλικά αυτού του «ταξιδιού» των συμμετεχόντων: αποσπάσματα από τα Γενέθλια, αλλά και άλλες λογοτεχνικές πηγές, προσωπικές μαρτυρίες, συνεντεύξεις, αποσπάσματα σχολικών εγχειρίδιων, τραγούδια, ντοκουμέντα. Η πολυφωνικότητα (multiperpectivity), η αντιφατικότητα (controversy) των ερμηνειών και η πολλαπλότητα (plurality) των κατευθύνσεων (έννοιες βασικές τόσο στη διδακτική της Ιστορίας, όσο και σε μια θεατρική ομάδα), θα βοηθήσουν τους συμμετέχοντες να παρουσιάσουν και, κυρίως, να αντιληφθούν την Ιστορία όχι ως γραμμή, αλλά ως δέντρο με πολλά κλαδιά που ακόμα μας «σκιάζουν» και μας «σκεπάζουν».

Κυρίως, όμως, μέσω της ενσυναίσθησης που το ίδιο το θέατρο απαιτεί, τα γεγονότα δεν θα μείνουν «στιγμές», αριθμοί, παράγραφοι, μια στεγνή σχολική γιορτή. Αλλά θα είναι πια ένα βίωμα, τόσο προσωπικό, όσο και τα γενέθλιά μας.

***Οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν πρόβα της παράστασης Τα γενέθλια και να συνομιλήσουν με τους συντελεστές της***   

Συνοπτικό βιογραφικό διδάσκοντα

Ο διδάσκων του εργαστηρίου, Άρης Λάσκος, είναι αριστούχος απόφοιτος της ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ (2011) και απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών (2014). Από το 2023 είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο μεταπτυχιακό του ΕΚΠΑ «Ελληνικό και Παγκόσμιο Θέατρο: Δραματουργία, Παράσταση, Εκπαίδευση» με ειδίκευση στη «Διδακτική του θεάτρου». Ως ηθοποιός έχει δουλέψει με σκηνοθέτες όπως οι Δημήτρης Αγαρτζίδης, Ελένη Ευθυμίου, Ανέστης Αζάς, Ακύλας Καραζήσης, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Mάνος Βαβαδάκης, Ειρήνη Φαναριώτη, Ελεάνα Τσίχλη, Κώστας Τσιάνος, κ.ά. στα Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραματική Σκηνή, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο του Νέου Κόσμου, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΡΙΣΑΣ κ.α.. Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «ΕΜΦΥΛΙΟΣ – Μια ξένη χώρα» (Πειραματική Σκηνή του Εθνικού και Biennale της Αθήνας, 2016), «Ηρόδοτος Δραματικός: Θερμοπύλες» (Ίδρυμα Θεοχαράκη, 2018), «Ο αγνός εραστής» (Θέατρο του Νέου Κόσμου και Teatro San Girolamo, Lucca, Ιταλία 2019-2020) και σε δική του μετάφραση: «Υπόθεση Λάραμι» (ΣΦΕΝΔΟΝΗ, 2020), «ΕΝΡΟΝ: πάρτυ σαν να είναι νάιντιζ»» (ΕΛ.ΕΡ., 2022).  Έχει εργαστεί ως εμψυχωτής στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση («Πες το μ’ ένα παραμύθι» 2015, «Onassis Youth Festival» 2018, 2019, 2020), του Εθνικού Θεάτρου («Θέατρο στο Νέο Σχολείο», 2023) & του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά («Ο λαϊκός πολιτισμός στη σκηνή του ψηφιακού μας κόσμου», 2023-24). Από το 2012 είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής εταιρείας UBUNTU (βραβείο Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και μουσικών Κριτικών πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη 2014). Την περίοδο 2022 – 2024 διετέλεσε - σε δύο συνεχείς θητείες - Γενικός Γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών – Σ.Ε.Η.